گفتارپریشی anarcho-spelling

… یا h مثلاً؟ ح؟  ه؟   ها؟  ــه؟  ــها؟ من نقاشی بلد نیستم. این همه شکل و نقاشی! تازه می‌گویی این ح اساساً با آن بقیه فرق دارد؟ چه فرقی آخر؟  چه فرقی می‎کند حوا با هوا؟

مهم نیست به جان خودم. دیکته مهم نیست. بازیمان داده‌اند عمری. سخت نگیر. حوا همان هواست. هوس نه ها! هوا را می‎گویم. که می‌رود تو و می‌آید بیرون. از دماغمان می‌آید بیرون. همان هوس را می‎گویم. هر کاری کنی از دماغت می‎آید بیرون.

دلم حواتو کرده. حوای من؟ مگر خودت حوا نداری بی ناموس؟ نه ندارم. هوا نیست اینجا. نفسم در نمی‌آید. هوای مرا داشته باش. حوایت را؟ باشه. نه، هوای خودت را؟ این همه هوا؟ این همه هوس؟ این همه نفس؟ این همه حال؟ این همه حوله؟ این همه هله هوله؟ این همه ناز و نیاز؟

همه از دماغمان بیرون می‌آید. مثل هوا. مثل حوا که بیرون آمد. با دحانت هم نفس بکشی فرقی ندارد. بو می‎دحیم. ما شاهکار خلقتیم، حمه

برچسب‌ها: فارسی, ما و مردان, زبان